مهاجمان فضا: پرتاب سیستم ماهواره‌ای کریپتو ست به مدار زمین

کریپتو ست

در نگاه اول، طرح پرتاب شبکه‌ای از ماهواره‌های رمزنگاری به فضا، یکی از آن ایده‌های باشکوهی به‌نظر می‌رسد که هرگز فراتر از سر تیتر مبهمی از مطالب وایت پیپر، منتشر شده در سال 2017 نخواهد بود.

اما زمانی‌که این طرح از سوی تیمی شامل مهندس گروه گوگل ایکس (Google X) و بنیانگذار اولین مأموریت خصوصی برای رسیدن به ماه ارائه می‌شود، ناگهان بسیار عملی‌تر جلوه می‌کند.

ایده پشت ماهواره‌ی کریپتو یا همان کریپتتو سَت (CryptoSat) (که در واقع برای اولین بار در مقاله‌ای در نوامبر 2017 شرح داده شد) ساخت نمونه اولیه‌ی یک نانو ماهواره در اندازه‌های یک لیوان قهوه و پرتاب آن به فضا است. جایی که این ماهواره می‌تواند به‌عنوان یک ماژول رمزنگاری شده کاملا ایزوله و ایمن عمل کند.

پس از اثبات مفهوم این طرح که امیدوار هستیم تا سال آینده اتفاق بیفتد، فعالین این پروژه می‌توانند مجموعه‌ای کامل از این ماهواره‌های کریپتو را برای پرتاب به مدار زمین ایجاد کنند. این مجموعه ماهواره‌ها زیرساخت های بلاکچین را فراهم می‌کنند و می‌توان از آن برای همه امور مربوط به رمز ارزها از استخراج تا برچسب زمانی استفاده شود.

گرچه این اولین پروژه‌‌ی ترکیبی متشکل از بلاکچین و فضا نیست، بلاک استریم (Blockstream) و اسپیس چین (SpaceChain) نیز همین هدف را دنبال می‌کنند. اما کریپتو سَت دارای برخی ویژگی‌های منحصر به فرد و یک تیم اصلی چشمگیر است.

به‌نظر می‌رسد هزینه‌ی پروژه‌ی کریپتو ست زیاد باشد.

با بالا اوج گرفتن تعداد برنامه‌های فضایی خصوصی، ساخت یک تاسواره (CubeSat) با استفاده از اجزای پیش ساخته و سپس رزرو ظرفیت اضافی در هنگام پرتاب بر روی مدار، به طرز شگفت‌انگیزی مقرون به‌صرفه شده است. بیش از یکهزار ماهواره نانو در فضا معلق هستند.

این پروژه محصول دو دانش آموخته‌ی استنفورد یوناتان واینتراب (Yonatan Winetraub) سی و چهار ساله، بنیانگذار SpaceIL، دیگری یان میچالوسکی (Yan Michalevsky) سی و هشت ساله و مدیر ارشد فناوری Anjuna Security هستند.
این دو فرد سال‌ها پیش در حال خوردن قهوه در مورد محیط‌های اجرای قابل اطمینان (Trusted Execution Environments) صحبت کردند. محیط‌های اجرای قابل اطمینان یا همان TEEها از سخت‌افزارهای ضد دستکاری برای محافظت قوی از مواردی مانند کلیدهای رمزنگاری استفاده می‌کنند.

در اینجا و بر روی کره‌ی زمین، همیشه این خطر وجود دارد که کسی بتواند از نظر فیزیکی به سخت‌افزارها نزدیک شود و بتواند با استفاده از حملات کانال جانبی زمان‌بندی یا انجام کارهای حیله گرانه و دنبال کردن سیگنال‌های الکترومغناطیسی یا صوتی، کلیدها را به سرقت ببرد برای جلوگیری از این مسئله، بسیاری از مردم برای ذخیره کلیدها و امضای امن معاملات و گواهی‌های خود، در ماژول‌های امنیتی سخت افزاری گران قیمت (HSM) سرمایه گذاری می‌کنند که قیمت آن‌ها از ده هزار تا بیش از 100000 دلار است.

تاسواره

با مقایسه‌ی هزینه‌‌های امنیت با دلار آمریکا، متوجه خواهید شد که می‌توانید با این هزینه کلی ماهواره را به فضا بفرستید. با استفاده از این ماهواره‌ها داده‌ها و محاسبات کاملاً از دسترسی فیزیکی هکرها محافظت می‌شوند و تقریباً به اندازه بلوک‌های پیدایش بیت کوین تغییرناپذیر و غیرقابل دسترس هستند.

شرکت میچالوسکی در زمینه‌ی این نوع امنیت سخت افزاری بر روی زمین فعالیت دارد. او معتقد است که هزینه‌های پرتاب ماهواره برای HSM‌ها زیاد است. وی در گفتگویی اظهار داشت:

«این گزینه‌ی جایگزین، یعنی پرتاب ماهواره‌های ساده به فضا، حتی می‌تواند به طور بالقوه ارزان‌تر باشد.»


وی افزود:


«امیدواریم این پروژه قادر باشد تا امنیت بهتر را فراهم کند. زیرا هیچ کس نمی‌تواند در فضا به این ماهواره دسترسی داشته باشد، در حالی که این پروژه لزوما گران هم نیست. »

نمی‌توانید به این ماهواره‌ها دسترسی پیدا کنید:

در صورتی که یک ماهواره کریپتو از بین برود، کل جهان فوری خواهند فهمید که آن دستکاری شده است. چرا که ارتباطات بین آن و زمین قابل کنترل است. همچنین هر سفینه فضایی که به مدار کریپتو ست نزدیک می‌شود توسط فرماندهی دفاع هوافضای آمریکای شمالی (NORAD) ردیابی خواهد شد. این سازمان دفاعی موقعیت همه چیز را کنترل کرده و اطلاعات را به‌صورت رایگان در وب در دسترس قرار می‌دهد.
واینتراب برآورد کرده است که هزینه پرتاب«کمتر از 100،000 دلار بوده و همچنان در حال کاهش است.» وی در ادامه توضیح داد:


«ایده این است که شما بتوانید ریشه‌های اعتماد را به معنای واقعی کلمه در فضا ایجاد کنید. چیزی که این فناوری ارائه می‌دهد از سطح امنیتی بی‌سابقه ای برخوردار است. چرا که این فناوری یک محیط اجرای قابل اطمينان کاملاً ضد دستکاری است.»

ماموریت 100 میلیون دلاری به ماه تاثیرگذار بوده است.


واینتراب روی «تعداد زیادی از ماهواره‌های کشور اسرائیل» کار کرده است. وی گفت که از زمانی که به خاطر می‌آورد مجذوب فضا شده است:

«از زمان کودکی دوست داشتم روبات بسازم. بنابراین ساختن رباتی که به فضا و ماه برود، چالش نهایی در زندگی شخصی من است. این مساله که چگونه این همه قطعات در چنین فضای خصمانه‌ای با هم کار می‌کنند؟ برای من بسیار جذاب است .»

او در سال 2009، هنگامی که برای اولین بار نام Google XPRIZE را شنید، در برنامه دانشگاه فضایی بین المللی در ناسا آمز مشغول بکار بود. وی در آن‌ سال‌ها به دنبال این بود که چگونه از غارهای مریخ برای حمایت ازکلونی‌های انسان استفاده کند.

وی اولین جایزه‌ی 20 میلیون دلاری را به اولین تیمی که موفق به فرود یک فضاپیمای رباتیک توسط بودجه شخصی روی ماه شود، پیشنهاد کرد. واینتراب با چند نفر از دوستان خود SpaceIL را تاسیس کرد و قصد داشت 100 میلیون دلار جمع كند تا اسرائیل هفتمین کشور بر روی کره‌ی ماه باشد. ماموریت رباتیک آن‌ها، Beresheet نام داشت و در 11 آوریل 2019 آغاز شد. اگرچه که آن‌ها به ماه رسیدند، اما موفقیت کامل بدست نیامد.
وی در این‌باره توضیح داد:


«ما یک چهارم از یک میلیون مایل را طی کرده بودیم اما در چند مایل آخر خطایی رخ داد كه در نهایت باعث خاموش شدن موتور اصلی شد. همین باعث شد که ما با ماه برخورد کنیم. من می گویم هر استارتاپی مایل است تا تاثیرگذار باشد. بنظر من مطمئناً تاثیر خود را گذشاته‌ایم. »

هیچ کس کاملاً مطمئن نیست که پس از سقوط بر روی کره‌ی ماه، چیزی از آن فضاپیما باقی مانده باشد. این فضاپیما حامل هزاران جاندار میکروسکوپی موسوم به خرس آبی (Tardigrade) (موجودات میکروسکوپی که می توانند بدون غذا و آب در فضا زنده بمانند ) و یک کپی فیزیکی از ویکی پدیا، فشرده شده به ‌صورت تصاویر ریز و حک شده در صفحات نیکل، بوده است. بنابراین چه کسی می داند، این پروژه ممکن است تمدن جدیدی را روی ماه آغاز کرده باشد.

درمان برای سرطان


کریپتو ست فقط یکی از بسیار پروژه‌های واینتراب است. وی همچنین با تحقیق در مورد رهگیری ارتباطات سلول‌های سرطانی در تلاش است درمانی برای سرطان پیدا کند. او در حال آماده سازی ماموریت دوم سفر به ماه «برای رسیدن به ماه و فرود موفقیت آمیز بر روی آن است». هفته گذشته پروژه‌ی Beresheet 2 رونمایی شد که در سال 2024 با دو فروند فرودگر و یک مدارگرد راه اندازی خواهد شد.

ایده کریپتو ست با ماهواره‌های کریپتو برای اولین بار در مقاله ای به‌عنوان «بخش دیوانه‌وار و طوفانی» کنفرانس امنیتی سخت افزار ASHES در سال 2017 ارائه شد. این ایده به سادگی به عنوان یک مفهوم جالب ارائه شد. تا اینکه یکی دیگر از فارغ التحصیلان استنفورد، گیل شوتان 35 ساله (که بعدها در پروژه اتومبیل خودران گوگل فعالیت کرد) آن‌ها را متقاعد کرد که آن را به واقعیت تبدیل کنند.

گیل در حال خنده بیان کرد:


«امروزه من مهندس گوگل ایکس هستم كه به نوعی شلیک ماهواره‌ای دیوانه‌وار را شروع کرده‌ام. اما بزرگترین موفقیت من در شناخت این دو نفر بود. »

کریپتو سَت به‌عنوان یک شرکت سهامی عام ادغام شده است. تیم مستقر در سیلیکون ولی قبلاً طرح‌های مفصلی را ایجاد کرده و شروع به جمع آوری قیمت‌ها کرده است. شوتان اظهار داشت:

«ما در حال مذاکره با چندین سازمان در زمینه اصلاح یک برنامه خاص هستیم که بتوانیم از آن برای راه اندازی نمونه اولیه خود استفاده کنیم.»

از کریپتو ست برای چه مواردی استفاده خواهد شد؟


کریپتو ست می‌تواند به عنوان یک بخش مورد اعتماد برای کل برنامه‌های رمزنگاری مانند رای‌گیری الکترونیکی که برای انجام محاسبات بدون نقص به یک طرف معتمد نیاز دارد، استفاده شود. این ماهواره می‌تواند برای استخراج رمز ارزها در یک محیط قابل اعتماد، برچسب زمانی اسناد و برای اهداف کپی‌ رایت استفاده شود. این زیرساخت همچنین می‌تواند با سایر بلاکچین‌ها نیز تعامل داشته باشد تا تایید بیشتری درباره قابل اعتماد بودن لجر ارائه دهد. مانند برخی از پرایوت چین‌ها که گاه به گاه با پابلیک چین‌هایی مانند اتریوم همگام سازی می‌شوند.
شوتان کریپتو ست را با زیرساخت‌های بنیادی مانند GPS مقایسه می‌کند. GPS شبکه دیگری مبتنی بر فناوری فضایی است که مکان کاربر را می‌توان به طور دقیق شناسایی کرد، و مجموعه‌ای از اپلیکیشن‌ها مانند نقشه‌های مربوط به پیگیری پیک و Uber Eats را تأمین می‌کند:


«ایده اینجا تلاش برای ایجاد GPS بلاک چین است که این اساساً زیرساختی برای آینده بلاکچین ارائه می‌دهد. ما فکر می کنیم که این واقعاً می‌تواند انقلابی در نحوه انجام برنامه‌های سایبری امروزی ایجاد کند. »


یک مورد استفاده، ایجاد مجموعه قابل اعتماد برای اثبات دانش صفر است. اطلاعات تولید شده در یک سرمونی می تواند امنیت کل شبکه های ارز رمزپایه را تضعیف کند. دانیل بار، 37 ساله، شریک سرمایه گذاری شرکت Collider Ventures، که در حال رایزنی با تیم بوده است، توضیح داد:

«شما چیزهایی مانند Zcash یا Tornado Cash دارید، همه برنامه‌های ZK که به داشتن سرمونی برای تنظیم پرونده اصلی متکی هستند. اساساً، با قرار دادن این تنظیمات در فضا، نیازی به برگزاری سرمونی اطمینان ندارید زیرا کل این دستگاه اساساً محیط اجرای قابل اعتماد شماست. »

رقبای کریپتو ست

کریپتو ست رقبایی در فضا دارد. پروژه دیگری با عنوان اسپیس چین (SpaceChain) که تاریخ ظهور آن نیز به سال 2017 باز می‌گردد، از رمز ارز خود را به نام SPC رونمایی کرده و جایگاهی در مدار زمین دارد. در حالی که زمان آخرین نقطه عطف مهم در وب سایت پروژه مربوط به دسامبر 2019 است، در اوایل ماه جاری 600000 دلار کمک مالی برای ادامه توسعه « زیرساخت های ماهواره‌ای غیر متمرکز» دریافت کرده است.
البته که پروژه‌ی بلاک استریم (Blockstream) که بلاکچین بیت کوین را بیست و چهار ساعت شبانه روز و در هفت روز هفته برای محافظت در برابر قطع شدن شبکه در سراسر جهان، منتشر می‌کند، با شبکه ماهواره‌ای خود پیشگام استفاده از بلاکچین در فضا بوده است. با این حال، میچالوسکی توضیح داد که کریپتو ست، عملکرد بسیار متفاوتی دارد. به ویژه به این دلیل که پروژه‌ی بلاک استریم ماهواره‌ها را برای شبکه خود اجاره می‌کند. وی گفت:


«ما بیشتر در لایه زیرساخت عمل کرده‌ایم که این چیزی بیشتر یک برنامه کاربردی است.»


او سپس افزود:

«یک مشکل احتمالی در این زمینه این است که چگونه به آن ماهواره‌ها اعتماد دارید؟ این ماهواره‌ها بین چندین برنامه مشترک هستند و توسط شخص ثالث کنترل می‌شوند.»

«در واقع پروژه‌ی ما می‌تواند به طور بالقوه به آن‌ها کمک کند تا به هدف خود برسند. بدین معنا که ما ماهواره‌ای مطمئن ارائه می‌دهیم که به‌طور خاص برای برنامه‌های رمزنگاری و بلاکچین طراحی و ساخته شده است. این ماهواره‌ها از نظر نحوه ساخت آن و اینکه هیچ فردی قادر نیست تا آن‌ها را دستکاری کند، اطمینان بسیار بالایی را ارائه می‌دهد.»

اندازه ماهواره‌‌ها در پروژه‌ی کریپتو ست

اندازه کوچک ماهواره‌های کریپتو ست هم برکت است و هم نقطه‌ی ضعف. اگرچه این اندازه‌ی کوچک ماهواره باعث می‌شود تا قدرت پردازشی را که می‌تواند حمل کند محدود شود، اما سادگی نسبی دستگاه اعتماد و تأیید اینکه دستکاری نشده است را آسان می‌کند. واینتراب با بیان اینکه «این ماهواره بسیار کوچک و ارزان و کنترل آن بسیار آسان است» افزود: هرچه دستگاه پیچیده‌تر باشد، نظارت بر آن دشوارتر است:


«به‌عنوان مثال، چگونه تایید می‌کنید که هیچ سخت افزاری قبل از راه‌اندازی اضافه نشده است؟ همه‌ی این فناوری‌ها با اندازه‌های بزرگ پیچیده‌ترهستند. ما از پردازنده‌های مدرن استفاده می‌کنیم و اطمینان داریم که از قدرت رایانه‌ای و خدمات ارتباطی کافی برخوردار هستیم. در واقع فکر می‌کنم بهتر است یک منظومه‌ی ماهواره‌ای ایجاد کنیم تا بتوانیم یک شبکه امن داشته باشیم. »

با این حال پاشنه آشیل کریپتو ست ارتباط با زمین است و به همین دلیل بارگذاری داده‌ها از زمین روند آهسته و محدودی دارد. واینتراب اظهار داشت:

«در واقع ارتباط دو طرفه بین ماهواره و کره‌ی زمین یک چالش است. ما به سرعت اترنت که در هر میلی ثانیه با پهنای باند بسیار بزرگ به همه نقاط دنیا وصل می‌شود، عادت کرده‌ایم. در فضا، این پهنای باند بیشتر محدود می‌شود. »

واینتراب نتیجه گرفت:

«ما هنوز هم به نوعی در اینترنت دهه 90 گیر کرده‌ایم. بنابراین در حال بررسی این نکته هستیم که چه برنامه‌هایی می‌توانیم انجام دهیم تا فقط از ماهواره به‌عنوان اثبات اعتماد استفاده کنیم و معاملات رمزنگاری اصلی را امضا کنیم، چرا که ما پهنای باند کافی نداریم.»

آیا کریپتو ست می‌تواند جایگزین ماینینگ شود؟


تیم این پروژه آرزو دارد که این شبکه ماهواره‌ها با تهیه یک اعتبارسنج کاملاً قابل اعتماد و ضد دستکاری در فضا، یک روز بتواند جای ماینینگ بلاکچین را بگیرد. میچالوسکی توضیح داد که ایده‌ی اصلی این است که به جای تمرکززدایی شبکه بلاکچین به دلیل بی‌اعتماد بودن آن، داشتن یک دفتر کل در فضا ایجاد کنیم که کاملاً قابل اعتماد باشد.

«این یک برنامه بالقوه است، اگرچه کمی آینده نگرانه و کمی رادیکال است. اما این ماهواره می‌تواند تنها دفتری باشد که تاریخ معامله را تأیید می‌کند. از این نظر، شما دیگر نیازی به ماینینگ نخواهید داشت. »


اینکه آیا این ایده خاص به نتیجه می‌رسد یا خیر ، باید منتظر ماند. واینتراب معتقد است که اولین قدم، رساندن نمونه اولیه کریپتو ست به فضا است. وی اضافه کرد که تیم کایل است تا با هرکسی که علاقمند به مشارکت در این پروژه است یا ایده هایی برای کاربردهای بالقوه دارد، گفتگو کند.

وی اضافه کرد:

“ما در اواخر سال 2021 به دنبال راه اندازی نمونه اولیه این ماهواره هستیم و سعی می‌کنیم تا با جامعه‌ی بلاک چین ارتباط برقرار کنیم. قصد داریم تا بینیم که آیا مورد توجه قرار می‌گیریم یا خیر. ما به دنبال برقراری ارتباط با کارآفرینان، دانشگاه‌ها و جامعه بلاکچین هستیم تا بیشتر بررسی کنیم که اساساً چگونه می‌توان از این فناوری به‌عنوان دارایی خارج از این جهان استفاده کرد.»

لینک منبع: cointelegraph.com